Om het circus compleet te maken gaat de politiek zich nog verder mengen in de discussie over Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen. Het voorstel gaat om het instellen van nog een BOA (bijzonder opsporingsambtenaar) genoemd de “nationaal toezichthouder verantwoord ondernemen”. Om verscheidene redenen barst ik als (ondernemend, sociaal, gedreven, maatschappelijk) persoon bij dit idee bijna in tranen uit. Echter niet door het geweldige idee. Want naast een aantal gebruikelijke haken en ogen roept dit toch wel een enorme antipathie bij mij op. Dat niet alleen vanwege de geldverslindendheid van een aantal keuzes en standpunten van de overheid op het gebied van MVO. Maar voornamelijk vanwege de uitvoerbaarheid. Laten we eerlijk zijn, de kennis ontbreekt gewoonweg bij heel erg veel mensen (en dus ook bij mij).

Mensen zijn kudde-dieren, leven voornamelijk rond de eigen kerk, zijn routinematig, werken voor het geld, hebben veelal in één bepaalde richting gestudeerd, na de studie weinig tot minimaal bij geleerd, gericht op standaard patronen en dus veelal bezig met continue hetzelfde aangeleerde kunstje ten toon te spreiden. Wat op zich geen probleem hoeft te zijn, zolang je het maar accepteert. Maar voor de functie van “nationaal toezichthouder verantwoord ondernemen” heb je toch wel een heel bijzonder mens nodig.

Zo werd ik onlangs geconfronteerd met een universiteit geschoolde milieukundige die probeerde, overtuigd van wat hij zelf gezien had, uit te leggen hoe goed een bepaalde onderneming bezig is met milieu en verantwoord ondernemen. Toen hem vervolgens gevraagd werd naar de economische historie van de onderneming (twee maal faillissement en doorstart om crediteuren maar niet hoeven te betalen en makkelijker van bepaalde personeelsleden af te komen), was zijn enige antwoord; “ehhh, daar heb ik geen verstand van”. “Maar verantwoord ondernemen was toch minimaal People, Profit, Planet?” was mijn vraag vervolgens. Geen reactie. Conclusie, iedereen wil ook nog eens gehoord worden, vertellen aan de wereld waar men goed in is, wat men weet. Geen rekening houdend of andere daar eigenlijk op zitten te wachten en of het wel compleet is.

Kom je eigenlijk tot de vraag of verantwoord ondernemen wel aan de politiek is. Zeker is dat als we alleen economisch gedreven zijn, we er niet zullen komen, dan komen we er pas achter als het te laat is, veel te laat.

Bob Schoon