Er is al veel geld voor vrijgemaakt en zelfs aan uitgegeven. Duurzaamheid, gericht op producerende midden en klein bedrijven binnen Brabant. Maar wat is nu eigenlijk de stand van zaken. Het blijft een moeilijk vatbaar concept voor velen. Het is niet direct in cijfers (lees geld) uit te drukken, zowel niet qua kosten als qua opbrengsten.

Maar doet het MKB uit Brabant iets aan duurzaamheid, en dienen ze er iets mee te doen?

Duurzaamheid, die kleine van mij zou zeggen “papa, dat is een relatief begrip”. Ofwel, er zullen rapporten te over zijn die claimen dat we de juiste weg in aan het slaan zijn, maar we er nog net niet zijn ten op zichte van het gewenste. Onlangs las ik een dergelijk rapport. Het meest typerende was eigenlijk wel het aantal respondenten (53 van de 700). Het waren er zo schrikbarend weinig dat je eigenlijk nog niet eens een conclusie mag trekken aangaande de verkregen informatie. Waarom er dan toch een rapport van gekomen is heeft hoogstwaarschijnlijk meer met de opdrachtgever (lees subsidie verstrekker) te maken en het goed voor de dag willen komen (lees geld krijgen) van de uitvoerende partijen.

Maar oordelen is makkelijk en daar is het MKB uit Brabant niet bij geholpen op de weg naar duurzaamheid en alles wat er mee te maken heeft. Mijns inziens zijn we met de MKB uit Brabant nog maar amper vertrokken naar een duurzamere onderneming. En dat terwijl je als onderneming in eerste instantie altijd goed dient te zijn voor je directe omgeving, zoals een adviseur mij laatst nog vertelde; “De onderneming met een toekomst visie, zorgt voor zijn directe omgeving. Zo niet, dan is de onderneming geen lang leven beschoren.” Laten we wel wezen, dat kan genoeg zijn natuurlijk, waarom je onderneming meerdere generaties laten overleven?

Onderscheidend vermogen is wat bepaald of je een ondernemer bent. Puur gekeken wil dus iedere ondernemer zo duurzaam mogelijk produceren, of het nu gaat om producten of diensten.

 Waardoor worden de ondernemers dan toch tegengehouden? Volgens hetzelfde onderzoek ontbreekt het de huidige ondernemers voornamelijk aan kennis en tijd. Worden beslissingen aangaande duurzaamheid op noodzaakbeleving ingegeven en is er in de meeste gevallen geen beleid aangaande het verduurzamen (interen en extern). Ondernomen acties zijn dus meer te zien als eco-efficient, kostenbesparend door minder ‘fout’ gebruik.

 De aanraking vanuit MKB uit Brabant met duurzaamheid komt dan ook in de meeste gevallen voort uit wettelijke eisen, tegenwoordig deels samengevat in de omgevingsvergunning. Dit resulteert dan ook meer in een gevoel van moeten dan een van eigen keuze. Marketingtechnisch vertaald in de SWOT analyse als threat, een bedreiging. Dit terwijl het benaderd zou moeten worden als een onderdeel van je proces.  Dat geldt dan voor zowel producerende als dienstverlenende ondernemingen. Zoals mij vroeger is aangeleerd “meten is weten, gissen is missen”.

Om meer inzicht te krijgen in je processen, is het noodzakelijk om te meten. Zowel de te gebruiken grondstoffen en hulpstoffen, gebruikte energie en verkregen afval, maar ook het in kaart brengen van alternatieven is hier een onderdeel van, zowel qua grondstoffen en hulpstoffen alsook qua energie.

 Wat mogen we dan concluderen? Dat er te veel mensen geld verdienen aan niet toe doende rapporten? Dat het toch nog steeds open deuren intrappen is? Als we dat mogen stellen kunnen we ook vermelden dat de ondernemer zelf weer als roepende in de woestijn staat, er van alles wordt georganiseerd en geregeld wat deze ondernemer niet ten goede komt. Conform het rapport zijn ook instanties als Kamer van Koophandel en Agentschap NL (voeg er dan ook maar de opdrachtgevers van het rapport aan toe) niet echt een toegevoegde waarde. Ofwel, ondernemen blijft pionieren. Alleen met gelijkgestemden kun je de top bereiken. Wat tevens ook een conclusie was die uit het onderzoek naar boven kwam, ondernemers sparren graag met andere ondernemers (zolang het de concurrenten maar niet zijn).

 Bob Schoon